Garrasi egiten du argudiorik gabe geratu ohi denak. Eztarrietatik irtendako hitz ozenenek arrazoi gehiago izango balute bezala. Aurrean duen indibiduoa ohiuen bitartez zapaltzeko asmotan. Hitzen esanahia albo batera utzi, eta arrazonamenduaren bidetik hurrundu dela ohartu gabe. Ohartu bada ere, beranduegi izango da atzera bueltatzeko. Bereari helduko dio amaierararte. Inoiz ez da bere akatsak onartzeko gai izango.
Eta bitartean garrasirik apalenak, itoenak, benetan arrazoiak sortu dituenak, arbuiaturik iraungo dute. Guztiz itzalduak izan arte.
No hay comentarios:
Publicar un comentario