Begiak bete zaizkio, baina ez du malkorik isuri nahi, malkoek ahultasuna erakusten dutelakoan. Ispiluari begira, begiak dir-dir, irri faltsu batez bete duen aurpegi apurtuan. Inoiz ez da sentimenduak gordetzeko gai izan, ezta orain ere. Antzerkilari trakets bat dirudi, benetako sentimenduak gorde eta asmatutakoak erakutsi nahian. Irria ezpainetan, malkoak begietan. Ezin izan ditu gehiago eutsi, iturriko txorrot fina martxan hasi da. Begi sakon gorrituetatik beheruntz, masailetara. Masailetatik kokotxera. Plast, abioiak askatutako lehergailu baten gisan lurrera. Guztiz apurtu da, gohitik behera. Gorputzeko zatiak berriro elkartu nahi balitu bezala, besoekin babestu da. Besarkada trakets batean. Zapaltzen ari den ileak, hotzetik babesten dizkio oinak. Guraizeak txoko batean utzi ditu, gero eta pisutsuagoak baitziren bere esku ahuletan. Amorruz begiratzen ditu, gertatu berri denaren erru guztia beraiena izango balitz bezala.
Soildu berri duen buruan zehar eskuak. Minbiziaren aurkako borroka luze bat hastear.
No hay comentarios:
Publicar un comentario